کم تر دروغ بگوییم تا زودتر پیشرفت کنیم - جالبه!

آنکه به داد انسان می رسد فهم است . حافظ می گوید : گوهر معرفت آموز که با خود ببری که نصیب دگران است نصاب زر و سیم . هر چه هست در فهم و آگاهی است . ما باید بفهمیم که دروغ ممکن است گل بدهد ولی میوه نمی دهد . دروغ هایی را تاکنون گفته اید را روی کاغذ بنویسید ، ببینید نتیجه داده است یا خیر ؟
قرآن می گوید : هیچ کس از من راستگوتر نیست . من خدا میگویم ، دروغ شما را به جایی نمی رساند و خدا آدم دروغ گو را هدایت نمیکند و راه را به او نشان نمی دهد و بخاطر همین عاقبت آدم دروغگو ، ندامت و پشیمانی است . خاصیت دروغ این است که آدم را روسیاه می کند . حافظ می گوید : به صدق کوش که خورشید زاید از نفست ، از دروغ سیه رو گشت صبح نخست . ما دو تا صبح داریم . یک صبح در وقت سحر ، یک روشنی در آسمان می زند و شما فکر می کنید صبح شده ولی دوباره تاریک میشود . به این صبح کاذب می گویند . به آدم دروغ میگوید . صبح اصلی وقتی است که خورشید می آید . تو با صداقت تابش و نورانیت می دهی . صبح نخست دروغ گفت و به روسیاهی مبتلا شد و دوباره مبتلا به تاریک شد . دروغ خیلی که هنر کند ، کار شما را جلو می برد ولی خود شما را عقب می اندازد . صداقت ممکن است کار شما را عقب بیندازد ولی خود شما را جلو می اندازد . شما تیر را که درکمان میگذاری موقتا عقب می رود ، ولی هرچه عقب تر برود با شتاب بیشتری به جلو می رود و به هدف می خورد . صداقت هم همینطور است . شما وقتی صداقت بخرج می دهی ، ممکن است مدتی عقب بیفتی و شما احساس عقب ماندن می کنی ولی طولی نمیکشد که راه صد ساله را یک شبه می روی . قرآن می گوید : کسانی که اهل صداقت هستند اول ندارند ولی آخر دارند و به نتیجه می رسند . اگر صداقت از همان اولش باغ سبز داشت ، چه کسی دروغ می گفت ؟ بعضی ها میگویند: من چوب صداقتم را می خورم . راست است و همین است . بالاخره خدا امتحان میکند چه کسی اهل صداقت است و چه کسی اهل صداقت نیست ؟ برعکس دروغ که شکلات دارد . وقتی سوار هواپیما می شوید یک شکلات می دهند که دهانتان را شیرین کنند . همان اولش است ، ممکن است آخرش سقوط هم باشد . دروغ با شکلات ، اول دهان شما را شیرین می کند ، اما در آخر شما را بدبخت می کند .